Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 2

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 2
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
2
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
„ vv *":
HET TRIOMFLIED DER BESCHAVING .
D O O F ^
Mevr . ESTELLA HIJMANS-HERTZVELD .
I A = s geen waan , het is geen droom ; Uit de werkplaats van den stoom , Uit zijn smidsen , uit zijn kaamren , Klinkt in het rusteloos bonzen en haamren
Wijd en zijd De psalm der beschaving ,
' t
Lied van vooruitgang , verbroedring , ontslaving , Het dreunend triomflied van onzen tijd .
Wonderbare eeuw waar we in werken en leven , U blijft de lofzang der eeuwen gewijd ; Gij hebt de kennis ten zetel verheven , Gij hebt den geest van zijn boeijen bevrijd .
Wroetend in ' t stof van vergane geslachten ,. Dringt gij tot d'uchtend der scheppingsnacht door ; De eeuwge natuur wekt haar sluimrende krachten , Leert u haar raadslen en wijst u het spoor .
Al wat er stroomt van de toppen der bergen , Al wat er schuilt in de holen der aard , Al wat de zee in haar schoot moog verbergen , ' t Schijnt voor den blik van uw Zieners bewaard -
U dient de vuurgeest , voor u splijt hij rotsen , U draagt de damp , met gevleugelden spoed , Daar waar de golven der Noordpoolzee klotsen , Dwars door de steppen , diep onder den vloed .
Magtig door kennis en krachtig door liefde , Slaat gij Sahara's verschroeijenden grond , En of een wonder haar zandwellen kliefde , Rijzen er wuivende palmen in ' t rond ;
Spatten er bronnen in schaauw van die gaarde , Ruischen er stemmen in ' t hart der woestijn : « Looft in den Heer , die den mensch stelde op aarde , « Dat hij door d'arbeid haar meester zou zijn ."
Nijverheid , wetenschap , dat is uw glorie , Welvaart der volkeren ' t wit dat gij zoekt ; Eeuw van beschaving , de onkreukbre historie Heeft reeds uw magtige daden geboekt .
Ja , streef vooruit : waar de golven thans spelen Snijdt eens de ploeg door het weelderig land ; Gij breekt de wanden , die zeeën verdeelen , Gij knoopt de halfronden zaam met één band .
Heersch dan : het ongeloof krimpt voor uw weten , Spreek , want het bijgeloof zwijgt voor uw taal ; Spreek , laten de eeuwen die komen , ' t nu weten : Arbeid en Liefde is het Gods-ideaal ."
Want de oorlogswaagnen dreunen , Gewonden en stervenden kermen en kreunen , Maar de staatskunst , de staatskunst ziet neer van haar troon : Zij lacht om die jammren met ijskouden hoon .
En nog dreunt het hijgen en bonzen en haamren
Altijd weer
Op en neer Uit de donkere kaamren ; Maar neen , ' t is dezelfde triomfzang niet meer .
Negentiende eeuw , ach , die zang was een logen , ' t Masker valt af en ontgoochling is ' t end ; Kroonde u Gods almagt met wondervermogen , Gij hebt uw heiige roeping miskend .
Logen en spot is de lof waar ge om bedelt ,
Hol is uw woord , uw vooruitgang is schijn :
De eeuw die den mensch niet in waarheid veredelt ,
Kan ons het beeld der Beschaving niet zijn .
Hebt ge u den lauwer om ' t voorhoofd gevlochten , Eeuw van vooruitgang , spreek , waar was uw moed ? Hebt gij den demon der eerzucht bevochten , Toen hij zich baadde in der volkeren bloed ?
Hebt gij ' t verhoed dat de nijverheidsbronne Bloed gaf voor water en modder voor brood ? Hebt gij ' t verhoed dat Gods heerlijke zonne Martlaars en moorders met licht overgoot ?
Hebt gij ' t verhoed dat er menschenkolommen Strijde n voor ' t do el dat hun ziele misprijst ? _^_ - __ ( ) Is ' t niet uw werk dat die kogels en bommen Wonderen doen waar elk harte van ijst ?
Hield gij de vorsten het spookbeeld voor oogen , — Niet van de dooden , geveld op hun baan , — Zij die in ' t neevlenland sluimeren mogen , Hebben met de aard en haar jammren gedaan , —
Maar van die mannen , eens vurig en krachtig , Die straks naauw levende lijken meer zijn , Jeugdige grijsaards , tot d'arbeid onmagtig , Nedergehurkt in ellende en in pijn .
Maar van die moeders en kindren , wier kreten Snijden door ' t lied dat van krijgsroem verhaalt , Wijl zij het bitter genadebrood eten , Dat met hun bloed , met hun hart is betaald .
Predik dan vrijheid : gij zelf zijt slavinne , ' t Rijk der gedachten behoort u niet meer ; Predik verbroedring : uw schuldige minne Knielt toch voor ' t onregt bewonderend neer .
Zwijgt magtige stemmen ,
Zwijgt liedren der eeuw ,
Want ginder verheft zich
Een aaklig geschreeuw . Altijd luider , altijd feller Altijd wilder , altijd sneller :
Het zijn kreten van wraak ,
Het zijn kreten om bloed ; Een verstikkende pulverdamp rijst
En een rosse vlammengloed . Akkers worden platgetreden , Dorpen verbrand en geplunderd de steden ; Europa verbroedert haar kindren in moord ! Daar baten geen zuchten , geen tranen , geen beden , Geen menschenstem wordt in dien zwijmel gehoord .
Gij die u zelve vergoodt in uw streven ,
Die u in ' t blinkende mom hebt gehuld ,
U dient de stof , maar aan ' t stof blijft gij kleven ,
Dat is uw dwaling , maar dat is uw schuld .
Eens als de weeën der aarde geduld zijn ,
Eens als het koren der liefde is gerijpt ,
Eens als de dagen der zonde vervuld zijn ,
Eens als het menschdom zijn menschheid begrijpt —
Dan zal geen wetenschap moordstelsels leeren , Dan staaft geen eerzucht haar droomen door ' t staal , Dan zal Beschaving in waarheid regeren , Dan wordt haar arbeid het Gods-ideaal .
-> s^s^^ci^G^rS^^s ^<~-
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het