Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 108

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 108
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
108
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
4
DE O L IJ F ï A K .
was gewoon haar trekken te bestudeeren . Toen zij zich nu langzaam van hem verwijderde en haar vorige plaats voor de huisdeur opzocht , voelde hij dat voor de eerste maal , zoo ver hij zich herinneren kon , eenige vervreem-ding ( vervreemding ) tusschen hen ontstond . Men zou gedacht hebben dat hij den bonten , wemelenden groep der dansers gadesloeg , doch dit was zeker niet het geval , want toen hem in ' t voorbij fladderen de zoom van een wit en licht rood gestreept kleedje aanraakte , trad hij ijlings achteruit , en trok zijn hoed dieper over de oogen , als iemand die door de zon verblind wordt.'t Was het kleedje van kleine Anna , die aan den arm vanden jongen boer luchtig en trippelend als een kind met de overigen hem voorbij danste . Toen zij weder op dezelfde plaats kwam , bedankte zij haren danser en bleef naast Ernst staan .
/' Ge danst met hart en ziel , Antje ," zcide hij met een gedwongen lachje .
« Denkt ge dat ? Maar ja , ge hebt gelijk . Ik ben zoo opgeruimd , als iemand maar zijn kan !'/ " Ik niet ."
" Wat scheelt u dan ?" // Ik vertrek morgen .//
" Stil , stil ! denk niet aan morgen . Deze dag behoort ons nog . Wilt ge welen , waarom ik zoo blij ben , Ernst ? Ik dans met de anderen — dat is ' t niet , wat me zoo vroolijk maakt , maar later , later !»
// Wat meent ge ?// vroeg hij , terwijl hij geen oog afwendde van het lieve blozende gelaat .
" Hebt ge ' t dan al vergeten ?// zeide zij op zachten toon . // Als de zon in ' t westen was gedaald , zoudt ge met mij op den berg aan den zoom van ' t bosch gaan . Och , was ' t maar al avond !"
Hij glimlachte . » Of ik ' t heb vergeten ! Maar ' t is nog lang eer ' t zoo laat is .//
Zij wilde antwoorden , toen j uist Hans van den schout niet een onhandige buiging voor haar kwam staan en vroeg : // Wil juffer Antje me de eer gunnen ?" " Waarom niet ?" antwoordde zij lachend . " We zouen reis een Rijnsch dansje kunnen probeeren . Lizette en ik hebben ons gisteren avond in de loods geoefend ."
» lk heb niet veel vertrouwen in uw kunst ; als gij met mij wilt dansen , moet ge een wals bestellen of een galop . Haast u wat , eer een ander mij komt halen ." Hans bedacht zich even en antwoordde toen : " Nu voor mijn part je mot toch altijd je zin hebben ."
Ernst verliet zijn plaats en begaf zich naar den kleineren troep , die voor de huisdeur bij elkander zat ; Emanuel zat daar bedaard naast den predikant en onderhield zich met dezen over kerkelijke zaken , terwijl de meestersvrouw aandachtig toeluisterde en zweeg .
" Een afvallige ," zeide de oude man toen Ernst hem naderde .
" Maar geen vijand ," hernam Ernst met kalmte . «/ Ver-wijt ( Verwijt ) mij niet langer eene dwaling , die ik Goddank inzag voor dat het te laat was en neem in aanmerking dat ik eerst zestien jaar oud was , toen ik een beroep moest kiezen ."
' Voelt ge u tevreden in uw nieuwe loopbaan , beste Ernst ? vroeg de geestelijke op verzoenenden toon .
" Volkomen . Het is eene grootsehe , een heilige roe-ping ( roeping ) , de onderdrukten en vervolgden recht te doen weder-varen ( wedervaren ) en valschheid en boosheid aan ' t licht te brengen en te straffen ."
" Gij moest eens zien hoe Ernst soms tot laat in den nacht verdiept zit in de studie zijner geleerde werken , om zijn beroep inden grond te kennen ," sprak Emanuel met die geestdrift , die hem steeds kenschetste , wanneer hij van zijn broeder sprak .
" Wel hem , als hij dat doet !" zeide de weduwe . " Het werke » behoedt voor ijdele gedachten en voor de dwa-lingen ( dwalingen ) der jeugd ."
" Arbeid en gebed !" hernam , de geestelijke . " Bidt en werkt en God zal u ten allen tijde nabij zijn !"
" Waar is Anna ?" vroeg de meestersvrouw met ver-strooiden ( verstrooiden ) blik en op scherpen toon . " Zij heeft genoeg gedanst . Ga haar roepen , Emanuel . Wanneer gij , zoo-als ( zoo-als ) mijnheer de predikant straks zeide , een wandeling naar den berg hebt afgesproken , is het tijd dat gij heengaat ."
" Het jonge volkje wil mij tot daarheen vergezellen . Ik heb nog veel met Emanuel te bespreken ," zeide de predikant , terwijl hij opstond .
" U gaat toch meê , moeder ?" vroeg Ernst .
" Xeen , ik gevoel mij niet heel wel , t'huis zal mijn hoofdpijn wel bedaren ."
" Het zou mij spijten , jufvrouw , als onze wals die hoofdpijn had veroorzaakt ," zeide de Schout , " maar gij weet dat die zaak niet in orde is als de ouwe lui niet ook eens in ' t rond draaien ."
" Maak u daarover niet bezorgd ; ik heb wel eensmeer hoofdpijn " hervatte zij en nam afscheid van het kleine gezelschap . Ernst wilde haar naar huis brengen , doch zij bleef het standvastig weigeren om , zooals zij zeide , zijn pleizier niet te verstoren .
Onder den lindeboom op den berg zeide Ernst zijn onderwijzer , den ouden predikant , vaarwel . Wellicht zou hij hem nog verder hebben vergezeld , maar hij kon de kleine Anna niet alleen laten , die beloofd had Lizette en verscheidene andere meisjes uit het dorp daar af te wachten . De zon stond reeds diep aan den horizont en wierp nog slechts een gouden schijn op de uitgestrekte groene weiden , die van het bosch tot aan het dorp liepen , dat reeds in een lichten nevel gehuld rustig voor hen lag . Slechts nu en dan drongen doffe , onduidelijke klan-ken ( klanken ) van de muziek tot hen door , en de beek kabbelde vroolijk tusschen de wilde rozen - en braambeziénstruiken aan den voet van den berg voort . Een geheimzinnige stilte lag over het bosch uitgespreid , de toppen der booinen , waarin hier en daar een rood blad doorschemerde , be-wogen ( bewogen ) zich ter nauwernood , het diepe zwijgen werd slechts bij tusschenpoozen verbroken door het kirren van een drooinende woudduif . Witte herfstdraden liepen van struik tot struik en zweefden fantastisch in de dunne lucht ; doch hoe helder en zoel die ook ware , ge-voelde ( gevoelde ) men toch reeds een lichten adem des doods , de herfstdampen die uit bosch en veld opstegen en ' t hart waarschuwden dat de tijd van scheiden naderde .
Zwygend stonden beiden naast elkander en staarden het vreedzame landschap aan ; nu trad Ernst een stap nader tot haar en vestigde den . b l i lr op haar - eefsat .- 7iï \ moest den invloed van dien blik gevoelen , want als wilde zij dien ontwijken , wendde zij zachtjes het hoofd af en drukte de handen krampachtig samen , zonder hem aan te zien . " Ge waart straks zoo verheugd met mij hier heen te gaan en nu keert ge u van mij af ,» zeide hij zachtjes en legde zijn hand op den krans van vlechten > dien zij om het hoofd droeg . Een half gesmoorde zucht , gepaard met eene afwerende beweging , was het eenige antwoord .
" Laat ons voor ' t laatst onder den lindeboom uitrusten , ter herinnering aan de uren die wij hier in den zomer-tijd ( zomertijd ) samen hebben gesleten ."
" En die nu voor altijd zijn vervlogen ," zeide zij , ter-wijl ( terwijl ) zij haar tranen niet langer kon bedwingen en zij naast hem op de bank plaats nam . " Weldra zullen de groene weiden kaal zijn , het bosch verliest zijne bladeren en .... ik ben bang voor den herfst ; ik kan er niet aan denken hoe treurig alles weldra worden zal !"
" Wilt gij aan mij blijven denken , totdat ik terug-kom ( terugkom ) , Anna ?"
" Ge vraagt dit nog , terwijl gij weet dat ik niet anders zou kunnen , al wilde ik ' t ook ? En ik moet ' t u zeggen voor dat gij heengaat , want ik mocht eens komen te sterven en dan zoudt ge ' t nooit hebben vernomen !»
" En voor ik heenga , wil ik u een ding zeggen!"sprak hij op een toon , alsof hem een pak van ' t hartviel . " Er is een meisje , arm aan kennis , maar rijk aanhart en moed , een braaf , engelrein meisje , dat ik meerbemin dan de heele wereld en mij zelven . Dat meisje "
" Hoe heet zij ?" vroeg Anna met bevende stem en bleek gelaat .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het