Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content

Archieven

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 102

Mijn Studiezaal

Mijn Studiezaal (inloggen)

De Olijftak

1 records

DOT_1871 De Olijftak

Reageren

Stuur een reactie naar Regionaal Archief Rivierenland

Delen

Doorsturen per email

Duurzaam webadres

Tijdschriftpagina

De Olijftak, 1871; p. 102

Naam tijdschrift:

De Olijftak

Pagina:

102

Datum:

1871

Jaargang:

1871

Is onderdeel van:

Tijdschrift

DOT_1871 De Olijftak

6
DE OLIJFTAK .
heeft , terwijl de treurige ervaring van den ondank der
mensehen hem niet heeft weerhouden om zich jegens
hen even medelijdend , menschlievend en hulpvaardig als
te voren te betoonen .
C . v . U .
EEN RELIQUIE
DOOP ^
ELISE PO LEO .
Zoo ooit de kamer van een ouden vrijgezel op een kabinet van zeldzaamheden geleek , dan was het die van onzen buurman den ouden dokter . Aan de muren stonden glazen kasten met dichtgeschoven donkergroene gordijnen , die echter nog slechts in eene toevallige verschuivende plooi hunne oorspronkelijke kleur verrieden — en op die kasten stonden , naast allerlei geneeskundige preparaten — onder glazen stolpen de vreemdsoortigste dieren , zeldzame vogels , viervoetige misgeboorten , b . v . een witte muis met twee staarten , een kat met dubbele ooren , een hondje met drie pooten — daartusschen slangen , schildpadden en hagedissen op sterk water , enz . Voor ons kinderen was het altijd een feest , als wij den ouden dokter mochten bezoeken , en wij bezochten hem dikwijls , want hij was evenals de meeste oude vrijers , een groote kindervriend . In het eerst stelden wij niet ' t minste belang in den inhoud der glazen kasten — daarin stonden boeken , oude muziek , verschillende instrumenten en dergelijken , meest alles in goed gesloten kisten en doozen , die de oude heer van tijd tot tijd met eigen hand afstofte . —
Daar lag ook zijn viool met zwart floers omwonden , — moeder vertelde ons dat de dokter in zijn jeugd een hartstochtelijk vioolspeler was geweest , — doch dat hij na een voor hem zeer smartelijk verlies zijn lievelings-instrument ( lievelingsinstrument ) nooit meer had aangeroerd . — Deze mede-deeling ( mede-deeling ) trof mij van den beginne af zeer sterk , en hoe dikwijls kwam ik niet terug op de vraag naar de voor altijd verstomde viool , om steeds hetzelfde antwoord te krijgen : // Dat is nog niets voor u , mijn kind ! Later , als ge ouder zijt zal de dokter ' t u wel zelf wel vertellen .// — Bene opheldering , die dezelfde uitwerking heeft als het bekende verbod van Blauwbaard om zekere deur met , zekeren sleutel niet te openen . — Toen later de muziek mij steeds meer boeide en wegsleepte , leerde ik lang-zamerhand ( langzamerhand ) al de schatten kennen en bewonderen , die onze buurman in zijne kasten gesloten had .
Daar was b . v . een eenvoudige maatstok , waarmee de groote Handel de eerste uitvoering van den // Messias // in Engeland had gedirigeerd , een rozenkrans , dien Haydn tusschen zijn slanke vingers had gehouden , terwijl hij de // Schepping // componeerde , eene pen van Glück en een kanten manchet van Mozart , — om nog niet eens te spreken van de verschillende haarlokken en linten van beroemde zangeressen . — Wat mij het meest belang inboezemde waren de handschriften van beroemde com-ponisten ( componisten ) , maar alleen wanneer de oude heer zeer goed geluimd was , haalde hij de kleine gele blaadjes te voor-schijn ( voorschijn ) en stond mij toe ze met de vingertoppen aan te raken .
Johan Sebastiaan Bach schreef namelijk op zwaar papier van groot formaat , wijd , dik , zeer groot en duidelijk . Als ingeslagen spijkers , zoo vast en stevig staan die reusachtige notenkoppen die allen met groote staarten prijken . Het zag er niet bijzonder sierlijk uit — ook moet de groote toondichter dikwijls zeer slechten inkt ge-had ( gehad ) hebben — maar niet het geringste was in het werk verbeterd of zelfs uitgesclirapt ,
Mozart nam iedere soort van papier dat hem onder de handen kwam , nu eens dik , dan dun , nu groot , soms klein . Zoo klein de kopjes zijner noten waren , zoo groot zijn hare staarten , maar het geheel laat zich gemakkelijk lezen . Enkele passages waren dadelijk na ' t neerschrijven , schielijk met de hand uitgeveegd , of hier en daar werden eenige maten met een dik - f als ongeldig aangeduid .
Het notenschrift van Jozef Haydn scheen iu verge-lijking ( vergelijking ) met deze twee ongelijk en bijna gekrabbeld met
de schrale notenkoppen en spichtige staartjes ; zijn papier
was steeds van dezelfde grootte .
Glück , die zijne groote composition noot voor noot in ' t hoofd had zonder een maat neer te schrijven , toonde in zijn handschrift , dat op het fraaie papier een indruk van deftigheid maakte , evenals de ridder zelf , groote noten van opmerkelijke gelijkheid .
Doch ik wilde niet van die schatten verhalen , maar van die eene reliquie waaraan zich de geschiedenis van de verstomde viool van den ouden dokter vastknoopt , die ik hem eiudolijk al vleiend wist te ontlokken , en die tegelijkertijd grappig en treurig is .
In een kist met driedubbel slot lag namelijk een zwarte kleine mannenhandschoen en een allerliefste kleine lichte vrouwenhandschoen , n ". 6 ^. Aan eerstgenoemde was het knoopsgat ingescheurd , ook scheen hij reeds veel gedragen — de laatste was zoo frisch en nieuw , alsof hij zooeven uit den handschoenenwinkel kwam , en nauwelijks een uur lang een bekoorlijk handje had gevangen gehouden . — De indrukken der lange smalle nagels waren echter nog zoo duidelijk te zien dat men zich had kunnen verbeelden , dat het fijne leer nog warm moest zijn . Hadden die twee handen ooit bij elkander behoord ? — Ik had tijd genoeg om daarover na te denken , voor dat ik de werkelijke geschiedenis vernam , en mijne verbeeldingskracht schetste mij een klein tafereel . De kleine handschoen had zeker aan eene voorname dame toebehoord , die ongetwijfeld den eigenaar van den ver-scheurden ( verscheurden ) mannenhandschoen had bemind — waarschijn-lijk ( waarschijnlijk ) haar genialen jongen muziekmeester . — De muziek-meesters ( muziek-meesters ) uit vroeger tijd konden zich immers niet altijd beroemen op onberispelijke handschoenen ! Ik stelde mij reeds het prachtige vertrek voor oogen , waarin zij hem altijd placht te ontvangen . — Kunstig gesneden meubelen stonden aan de muren , de hooge vensters zagen uit op een stil park met zware boomen — in het midden van ' t muziekvertrek stond de prachtige vleugel , — op den muzieklessenaar lag Beethoven ' s Jppassionata opengesla-gen ( opengeslagen ) — op een zijtafel lag een Florentijnsclic tuinhoed achteloos neergeworpen — de sierlijke handschoenen daar naast , met de indrukken der smalle nagels , droegen de kleur der reliquie van den ouden dokter . — Eene slanke , statige vrouwelijke gestalte liep gejaagd op en neder : het was de leerlinge , die haren meester afwachtte . - -Zachtjes ( -Zachtjes ) ruischte de sleep van het lichtgroene kleed — een stroom van witte kanten golfde van de
heen naar de deur . — Nu bleef zij staan er klonken
voetstappen : de jeugdige toonkunstenaar verscheen op den drempel . — Een groot hoofd op een zeer tenger ,
eenigszins gebogen lichaam oogen vol vuur en toch
zwaarmoedig , — — donker , eenigszins krullend haar , — — de eene hand werd achteloos door eenen zwarten handschoen bedekt , de andere , sierlijk van vorm , hield spelend den tweeden zwarten reliquie-handschoen tusschen de vingers-— ( vingers- ) Ja , zoo moest het zijn , de geschiedenis was klaar . — En het einde was natuurlijk allertreurigst — scheiding en dood .
// Zoo eindigen de schoonste droomen *. Hoe vaak
dacht ik nog lachend aan deze fantaisie-geschiedenis , nadat ik de werkelijke vernomen had .
Op het Stockimeisenplein te Weenen bevond zich namelijk voor vele jaren een liandschoenwinkel , alwaar men niet alleen de fraaiste , maar ook de goedkoopste handschoenen in de keizerstad kocht . — De verkoopster zelve was de dochter van den bekwamen handschoenen-maker ( handschoenenmaker ) , en beroemd om haar fraaie hand , haar lief gezichtje en vroolijk humeur . [ Rijk en arm kocht daarom bij de mooie Nannette , en als zij een handschoen van het slechtste leder over haar vingers getrokken en haar hand dan op de tafel gelegd en vijf florijnen voor hetjpaar had gevraagd , zou men haar zonder de minste tegenspraak hebben betaald — verzekerde de dokter — want iedere

Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer

laatste wijziging 06-06-2023

1 gedigitaliseerd