Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 90

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 90
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
90
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
DE ACITTIEOE BMIAIRE .
HISTORISCHE ROMAN
VAN
SCHMIDT-WEISZENFELS .
VIII .
BE ACHTTIENDE BRUMAIRE . — ( PerVOlff .)
^. tevÖ 0G ' n naar oohtendtooi verscheen thans Bonapar-te's ( Bonaparte's ) edele gemalin , Josephine , de weduwe van den terechtgestelden generaal Beauharnais . Met > liefelijken groet trad zij door de menigte offi-cieren ( officieren ) henen , terwijl zij met dezen of genen glimlachend vluchtig eenige woorden wisselde ; toch was zij blijkbaar verrast , door het buitengewone schouwspel dat zij dezen ochtend zag . Josephine , men weet het , kon geen schoonheid in den vollen zin des woorda worden geheeten ; maar de zes-en-dertig jaren , die zij telde , hadden haar nog weinig van de jeugdige bevalligheid harer bewegingen en van haar gehecle figuur ontnomen , en daardoor oefende zij de grootste toover-kracht ( toover-kracht ) over de mannen uit . Zij had alles wat haar tot voorrecht strekken kon : wellevende vormen , bevallige houding en eene liefelijke ongedwongenheid . Haar opgeruimd , zorgeloos gemoed liet zich niet licht door uiterlijke indrukken toteene treurige stemming brengen : zij had altijd dat effen goedige , dat voorkomende , dat natuurlijke , eigenschappen die zoo zeer aantrekken , en die zij zich eigen had gemaakt in het verkeer der gezelschaps-zalen ( gezelschapszalen ) , waarvan zij vroeger reeds , ja zelfs tijdens het Schrikbewind , een sieraad had uitgemaakt . Uit hare groote , donkere oogen kon men al de diepte harer gewaarwordingen , de onsehuid van haar geheele streven opmaken . Zij bezat alles wat eene vrouw tot eene koningin verheffen kon , ' t zij in den gezelschapskring of op den troon .
Een oogenblik liet Bonaparte zijn blik innig en fier op de edele en bekoorlijke gestalte rusten ; daarna ging hij haar tegemoet en bood haar zijnen arm met een teederen morgengroet . Hij nam afscheid van Lucien en verontschuldigde zich bij de generaals , dat hij hen ver-laten ( verlaten ) moest ; hij verzocht hun evenwel of zij tot de ure der beslissing bij hem wilden blijven .
Toen hij zich met Josephine alleen in zijn kabinet bevond nam hij plaats op de canapé en toog haar liefdevol aan zijne zijde .
// Josephine ," zoo sprak hij haar aan , // heden is de groote dag , het keerpunt in mijn leven .//
/ Mijn vriend ,// zoo viel zij hem levendig in , // Dit alles verrast , beangstigt mij . Wat zal er geschieden ?//
« Wees onbezorgd , niets , wat gevaar kan doen be-loopeu ( be-loopeu ) . Ik vrees dit ook niet . Gij weet dat men , sedert ik uit Egypte terug ben , mij van alle zijden de regeering heeft zoeken op te dragen . Ik acht het mijn plicht , die thans op mij te nemen .//
« O hoe schoon , Napoleon !» riep zij op bijkans kin-derlijken ( kinderlijken ) toon . // Zoo zult gij Frankryjk regeeren ! Dat dacht ik wel altijd en ' t werd mij ook voorspeld !»
« Kleine dwaze ! De mensch maakt zich toch zijn lot . Er zijn uitverkoornen , langs welke de geschiedenis in haren loop henenstreeft . Wie de gelegenheid ongebruikt laat , die blijft terug in zijn niets . De geschiedenis is gelijk een ros . Die op ' t rechte oogenblik daar weet op te springen die teugelt het ros , bestuurt het naar zijn wil — hij wordt een der bevoorrechten , die der sreschiedenis hare baan afteekenen . Dat ros springt ar-geloos ( argeloos ) langs mij heen — ik grijp het , en zal er mij op werpen , Josephine ; en het naar mijnen wil met sterke vuist weten te teugelen .»
De generaals-vrouw staarde haar gemaal met ver-wondering ( verwondering ) aan .
// Gij zijt een uitverkorene / zoo fluisterde zij hem
vleiend toe . ^_^ -—~"— __
,, , —-« Toe zorg , die wij moetb *». i ■ , ■
" Van daafr ^* ° ejneu is
"^ vel -
weerbaarheid ? Nu meer dan ooit
hebber te Parijs om morgen opperbevelhebber in Frank-rijk ( Frankrijk ) te zijn . Maar om dit grootsehe doel te bereiken , moeten allen die mij liefhebbeu medewerken . Ook gij , Josephine ."
// Ik ? O , zeer gaarne , mijn vriend ! Wat wilt ge dat ik doe ?/'
" Gobier's vrouw is uw vriendin , door haar zult gij op den Directeur werken !"
" Hoe meent ge dat ?» vroeg zij nieuwsgierig . » Ik zou ter wille van Gohier , dien ik hoogschat , wen-schen ( wen-schen ) , dat hij mij geen moeiclijkhcdcn in den weg stelt door zijn tegenstand . Hij moet aftreden .»
" Aftreden ? En waarom ? Gij koestert immers , zooals ge zelf zegt , hoogachting voor hem ?»
» Maar hij is onmogelijk . Het Directoire moet in een Consulaat worden herschapen , en wanneer drie Directeurs aftreden is de oude regeering ontbonden en de instelling van ' t nieuwe bestuur geschiedt in vrede . Sieyès en Roger-Ducos ( Roger-Ducos ) leffgen morgen hun ambt neder . Gohier moet eveneens handelen .»
» En daartoe moet ik medewerken ? Maar hoe zal ik dat aanleggen , Napoleon ?»
» Wel , zijt ge dan geen vrouw ?» vroeg hij lachend . " Gij zult mevrouw Gohier wel weten te bepraten , dat zij haar man niet aan ' t gevaar blootgesteld laat , dat licht door een eigenzinnigen tegenstand voor hem zou kunnen ontstaan . Wees echter verstandig en laat u niet verder uit ; doe of ge nergens van afweet . Het is genoeg als ge mevrouw Gohier angstig maakt . Ik ken haar .» » 0 , zij heeft niet altijd invloed op haar man .» // Waarom zou ' t juist ditmaal niet het geval zijn . We kunnen ' tin ieder geval probeeren .»
// Gohier is een man van geestkracht , als hij eenmaal uit zijn lauwheid wordt opgeschud .»
» Wc zullen zien . Begin vooreerst maar met voor ons , voor onze geheele familie , van daag bij hem belet te vragen .»
» Onze geheele familie ? Maar waartoe dat , Bonaparte ?» » Om u de waarheid te zeggen , Josephine , om hem te misleiden . Hij moet gelooven da ! ik hem wil winnen . Hij zal dit bezoek als eene eer beschouwen en daardoor overtuigd worden dat hem niets zal wedervaren . Dit zijn politieke kunstgrepen , waarvan men zich soms bedienen moet , om wel te slagen .»
" Het zal mij pijnlijk vallen , mijne beste vriendin , mijne trouwe Gohier , te bedriegen .»
» Het verstand vordert het . Van daag mag Gohier nog niet ' t minste of geringste weten , van wat er morgen zal gebeuren . Morgen vroeg zal hij alles vernemen , en om hem volkomen gerust te stellen verzoekt ge hem morgen ochtend om acht uur bij mij te komen ontbijten .» » En morgen , zegt ge , zal de dag zijn dat hij moet aftreden .»
" Juist daarom noodig ik hem bij mij . Ik zal hem bij ' t ontbijt goed wijn laten drinken , en hem dan zoeken over te halen zijn ontslag te vragen . Ik wil dat het in der minne geschiede — ook met't oog op uwe vriendin .» " Ach , was alles reeds voorbij ! Ik maak er mij zoo angstig over !»
Hij stond op en kuste haar op ' t voorhoofd . " En nu ," zeide hij , terwijl hij haar naar eene andere deur geleidde , " denk aan Gohier en wees verstandig ! Toon geen ongerustheid , wek geen wantrouwen ."
Mismoedig , maar toch met een blik vol liefde nam zij afscheid van hem . Toen zijne gemalin hem verlaten had , gaf Bonaparte den Moor in ' t Turksch bevel , de deur naar den salon te openen . Dit was voor degenen die hem wenschtente spreken , het teeken om binnen te treden . Eenige minuten later begroette hem het grijnzende gelaat van den minister van politie Fouché . Hij was volstrekt niet mede in ' t geheim genomen , en hoe sterk dit ook zijne ijdelheid kwetste , zoo belette hem dit echter niet zich den dienstvaardigen en zeer getrouwen dienaar van den generaal te betoonen . Toen hij dien morgen van de troepen-patrouilles en van de zitting van den Raad der Ouden hoorde , wist hij , dat de crisis op ' t punt stond uit te breken . Bonaparte was nu reeds in zijn oogen de heer , wiens belangen hij vóór alles had te behartigen . Hij kwam om hem daarvan de bewijzen
te geven en ook in de hoop , te vernemen , hoe het aan-gevangen ( aangevangen ) drama zou worden afgespeeld .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer