Op 20 september 1947 installeerde de Nederlandse regering een Nationale Demobilisatie Raad (NDR) met als taak om militairen die werden gedemobiliseerd, voornamelijk uit Nederlands-Indië, te begeleiden en zo voor hen de terugkeer in de burgermaatschappij te vergemakkelijken.61) Naast de landelijk-coördinerende taak van de NDR was er ook een taak weggelegd voor plaatselijke initiatieven. Begin 1948 werden daarom plaatselijke afdelingen of comités opgericht die de demobiliserende soldaten afkomstig uit de eigen gemeente zouden gaan begeleiden.

Het Zaltbommelse comité werd op 31 maart 1948 door burgemeester Buissink geïnstalleerd. In het comité hadden zitting: J.C. Jacobs (voorzitter), A.J.J. Vermeeren (secretaris), J.W. Griffioen, L. Klop, mevr. J. Albers-Guppertz, mevr. C.D. Buissink-Ketelaar en namens het arbeidsbureau W. de Fockert. Behoudens het vertrek van mevr. Buissink-Ketelaar eind 1948, wegens zwangerschap, bleef de samenstelling van het comité tot aan de opheffing ongewijzigd.62) De lokale organisatie verleende steun aan de gedemobiliseerde militairen bij het zoeken naar een nieuwe werkgever, de huisvesting, eventuele herscholing en indien nodig ook bij gezinsproblemen. Hoewel bij het laatste veelal 'de hulp van een geestelijke [zou] moeten worden ingeroepen', aldus burgemeester Buissink.63) De organisatie van de feestelijke thuiskomst van de soldaten werd overgelaten aan het 'Bommels Thuis Front'. Bij de opheffing van het comité, tijdens de vergadering van 14 februari 1951, waren een zeventigtal Bommelse militairen op een of andere wijze geholpen.