Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 5

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 5
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
5
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
f ?
DE OLIJFTAK .
5
zij in haar huishouden bezig is , houdt zij de papil-lotten ( papil-lotten ) in ' t haar , en daar zij bijna altijd in haar huishouden bezig is , heeft zij ook bijna altijd pa-pillotten ( pa-pillotten ) . Misschien zou mevrouw de Stuur minder zórg aan de huishoudelijke zaken wijden , ware het niet , dat ze zoo ongelukkig was met hare meiden . Daar kan men dan erg mede sukkelen . Mevrouw de Stuur was het slachtoffer van onzen tijd ; ze was nu ongeveer vijftien jaar gehuwd en de tien laatste had zij bijna altijd hare dagen in papillotten moeten door-brengen ( doorbrengen ) van wege de dienstboden . Er was geen naam in den almanak of zij had eene meid gehad die hem droeg , maar door een noodlottig toeval , hadden zij allen een voor een en allen te zamen hare namen te schande gemaakt . Mevrouw had nog niet ééne „ goede » meid getroffen . En er waren toch vol-maakte ( volmaakte ) meiden . Anderen hadden ze wel ; waarom zou zij ze niet kunnen hebben ? Dat zij er waren , bleek haar voortdurend : drie dagen , ja acht en veertien dagen lang waren hare nieuwe dienstboden goed of althans ten naaste bij . Mevrouw dacht er dan ernstig over om zich los te maken van de huishoudelijke zaken , en hare papillotten over dag niet meer te dragen , maar ziet , daar verdwenen op eens de goede eigenschappen , en geen zes weken later of zij zat weer zonder meid , afwachtende de goede , die dan komen zou en die ook werkelijk goed was , totdat het tegendeel bleek .
In zulk eene positie moest men zijne gelijkmoedigheid van geest wel verliezen . Vijftien jaar lang eene goede meid te verbei-den ( verbeiden ) en er nooit een te krijgen , is voldoende om het sterkste karakter te schokken . Mevrouw de Stuur ging er bepaald onder gedrukt . Het vervulde hare ziel met diepen weemoed en die droeve ervaringen maakten den hoofdinhoud uit , niet enkel van hare overpeinzingen , maar ook van hare gesprekken . Men kon veilig eene weddenschap aan-gaan ( aangaan ) , dat men geen kwartier met Mevrouw de Stuur wezen zou of zij was begonnen met over de dienstboden te spreken . De vraag : » Als u eens eene goede meid voor mij weet ,» was op hare lippen bestorven , en ieder was te beleefd om haar te ant-woorden ( antwoorden ) : » mijn beste mevrouw , gij alleen hebt meer meiden ge-had ( gehad ) dan wij allen te zamen ; als gij nooit een goede gehad hebt , hoe zouden wij dan zoo gelukkig zijn geweest .» Mevrouw de Stuur ging nogtans voort te zoeken wat zij zich had voorgesteld te vinden . Teleurstellingen deden haar de hoop niet opgeven . Bij elke nieuwe meid zag zij met ge-spannen ( gespannen ) aandacht toe , of uit den nieuwen bezem ook de lang gezochte , eeuwig gewenschte , nooit gevondene zich ontwik-kelen ( ontwikkelen ) zou ; met dezelfde gespan-verwachting ( gespanverwachting ) als de Moor de m te gemoet zag van de met iig verkregen bol — maar altijd en altijd volgde de teleurstelling . Zij kreeg altijd de slechte mei-den ( meiden ) : al de goede gingen naar « de gioote diensten » waar vier en vijf dienstboden waren ...., zooals bij voorbeeld bij Delging .
Als men mijnheer Delging naar zijne dienstboden vroeg , wist hij er echter niets van te vertellen . Hij zou mevrouw de Stuur hebben aangehoord met de grootste bevreemding , want hij had nooit , neen . letterlijk nooit , over zijne dienstboden gedacht . Hij wist wel dat hij ze had ; of liever dat begreep hij , wint eiken middag was zijn diné gereed en als hij liet inspannen , zat er altijd een koetsier op den bok en zat er een knecht achter op , maar hoe de meiden heetten en wat zij deden , daarmede bemoeide hij zich nooit . Hij had wel andere dingen in het hoofd . De heer Delging wilde er « komen ». Dat had hij zich voorgesteld toen hij aan de akademie was en bij voorkeur zijne conversatie zocht onder jongelui uit (■ en aanzienlijken stand . Geld had hij evenveel f >! meer , doch aanzien en eer , dat was het wat Delging bovenal beoogde . Hij kon leven zooals hij verkoos , doen en laten wat hij goedvond , maar toch leefde hij slechts zoo als de wereld van hem ver-langde ( verlangde ) e 4 n deed hij en liet hij alleen wat de maat -
schappij hem voorschreef te doen en te laten , in de hoop , dat hij op die wijze zijn doel bereiken zou . Zoo-dra ( Zoodra ) een eere-ambt open kwam , was men zeker , welke offers het ook oplegde , dat Delging er naar dong . Hij had zelfs minister willen worden in het meest hopelooze kabinet . Maar men bood riem zoo min het ministerschap als eenige andere betrekking aan . Hij stond wel boven aan alle lijsten van in-schrijvingen ( inschrijvingen ) van weldadige doeleinden ; bovenaan alle adressen aan den Koning , de Kamers of den Gemeenteraad ; maar de eer en de onderscheiding bleven altijd achterwege ; zelfs geen bescheiden eikenkroontje sierde zijn knoopsgat . Alle dagen stond hij op met de stille hoop , dat men nu toch eindelijk eens recht zou laten wedervaren aanzijn langgekoesterd verlangen , maar eiken avond legde hij zich ter ruste met het ontmoedigend bewust-zijn ( bewustzijn ) , dat ook de/.e dag niet gebracht had wat hij zoo vurig had te gemoet gezien . En toch ging hij voort te zwoegen en te intrigeeren , soms zelfs laag-heden ( laagheden ) te doen om zijn doel te bereiken , helaas ! ook hij zag evenmin zijne hoop verwezenlijkt als de Moor ,
HOOP — TELEL"BST£LLING ( zie blz . 7 ).
dien hij intusschen hartelijk uitlachte om zijn dwaas-heid ( dwaasheid ) om naar iets te streven wat hij toch niet bereiken kon .
Alsof anderen niet evenzeer om hem lachten . Daar was de jonge Arthur . De jonge Arthur noemden zijne vrienden hem , niettegenstaande hij dien naam al twintig jaar lang droeg . Hij heette eenmaal jong en hij bleef jong , omdat hij zijn levenslust behouden had . Jammer maar , dat een man met zooveel levenslust ook geen levensgenot kon bereiken . De jonge Arthur had reeds van alles beproefd om zich te amuseeren , maar het gelukte niet . Hij had de halve wereld doorkruist , en hij was teruggekomen met de oprechte verzekering , dat reizen liet vervelendste ding was , dat zich denken liet . Men vertrok om aan te komen en men kwam slechts aan om te vertrekken . De tables d'hóte waren overal slecht en de hotelhouders overal afzetters . De spoorwegen waren nergens goed geregeld en gingen veel te snel om gelegen-heid ( gelegenheid ) te geven het land te zien ; daarentegen , gin-gen ( gingen ) de diligences overal veel te langzaam . Boven -
dien geleken in alle landen van Europa de land-schappen ( landschappen ) merkwaardig veel op elkander en zoo zij verschilden , was het waarlijk de reis niet waard om zich van dat verschil te overtuigen .
Hij was dus uitgescheiden met reizen , maar nu vond hij toch óók niet wat hij zocht . Hij verveelde zich ; dansen deed hij niet meer ; dat was eene belachelijke vermoeienis ; paardrijden — dan ware hij wel dwaas ; ' t is wel zoo gemakkelijk een paard voor een rijtuig te spannen en den koet-sier ( koetsier ) te laten rijden . Jagen — de hazen waren wel zoo gemakkelijk te bekomen bij den poelier als op het veld . Spelen zou misschien nog iets kunnen zijn , als men niet of verliezen , öf winnen , óf quitte spelen moest . Verliezen was geen genot ; winnen behoefde hij niet ; quitte spelen beloonde allerminst den last van het spelen . Eten deed men maar eens of hoogstens tweemaal daags en al wat hij kreeg had de jonge Arthur al honderd maal , en veel beter gegeten . Het tooneel was in verval en in ons land kreeg men wat in het buitenland werd afgekeurd . Evenzoo de concerten : nieuwe talenten en jeugdige krachten kwamen niet meer ; wie er kwamen be-teekenden ( be-teekenden ) nog niet veel , en de ouden waren bekend . Soirees waren de vervelendste uitvin-dingen ( uitvindingen ) ter wereld . Als opge-prikte ( opge-prikte ) kapellen bijeen te zijn , zoutelooze en gehuichelde kom-plimenten ( kom-plimenten ) te maken , dingen te hooren , waaromtrent men vol-komen ( volkomen ) onverschillig was of din-gen ( dingen ) te vertellen waaromtrent de toehoorders volmaakt dezelfde meening koesterden — neen , de jonge Arthur had gelijk dat hij daarmede niet wegliep en toch had hij twintig jaar lang gereisd , gedanst , paardgereden , gejaagd , gespeeld , dinés en soi-rees ( soirees ) bijgewoond en altijd met hetzelfde resultaat , dat hij zich niet amuseerde . Hij zocht genot en beproefde van alles om dat genot te bereiken , maar te ver-geefs ( vergeefs ) , zijn leven was vol uit-spanningen ( uitspanningen ) , even als de tuin van de Moor vol bloemen , maar de blauwe dalia
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het