Afgezien van het feit dat in de loop der eeuwen vele Tielenaren afkomstig geweest zullen zijn uit de zuidelijke Nederlanden, is de band met België pas in 1832 versterkt. Al was de aanleiding, de oorlog met dat land door de in 1830 aangevangen afscheidingsbeweging, bepaald niet prettig voor vele inwoners. Het bevestigde tevens een indirecte band, namelijk in de persoon van de toenmalige bevelhebber van de citadel van Antwerpen, luitenant generaal baron David Hendrik Chassé. Dat lijkt wat vreemd, maar wordt meer begrijpelijk als men weet dat hij op 18 maart 1765 te Tiel werd geboren uit patriottisch gezinde ouders. Hij verbleef maar kort in die stad, hoewel hij pas op 30 juni 1818 zich liet uitschrijven naar Leuven, maar de burgerij zag hem in 1832 heel concreet als 'een zoon van Tiel', daarmee meelopend in de 19e eeuwse trend van verheerlijking der helden van het vaderland.

Nadat hij al een roemruchte militaire loopbaan achter zich had in het leger van Napoleon, en daarvoor begenadigd werd door Koning Willem I, werd baron Chassé in 1819 vestingcommandant van de citadel van Antwerpen. In die functie verdedigde hij dit vestingwerk, tevens op dat moment het laatste Nederlandse bolwerk in de opstandige zuidelijke Nederlanden, in 1832 tegen een Frans interventieleger. Daarbij manifesteerde hij zich meer als een dapper man, waardoor hij de bijnaam "generaal bajonet" kreeg, dan als een bekwaam veldheer. Hij werd krijgsgevangen gemaakt en keerde in 1833 in Nederland terug.
In de tussentijd was er voor hem en vele anderen een ware heldenverering ontstaan. Inwoners van de stad Tiel boden hem o.a. een portret, geschilderd door de toen beroemde kunstschilder J.W. Pieneman (1779-1853) en een gouden eredegen aan. In die tijd rolden honderden historieprenten, gelegenheidsgedichten en heldenverhalen van de persen over de militaire verrichtingen van Chassé en zijn mede militairen en over de plaatsgevonden gebeurtenissen in binnen- en buitenland. Tientallen soorten onderscheidingen werden verstrekt aan de oud-strijders en vele gedenkpenningen werden geslagen.

Uit het Betuwse werd bij deze gebeurtenissen ook bekend de uit Geldermalsen afkomstige majoor Edmond Willem van Dam van Isselt, die voor eigen rekening een vrijwillig jagerkorps had opgericht. Bij Koninklijk Besluit werd dat goedgekeurd en kreeg de naam "Vrijwillige Jagers van Van Dam". In oktober 1830 vroeg hij het gemeentebestuur van Tiel voor zijn uit de omgeving afkomstige manschappen in de kazerne te Tiel te mogen huisvesten. Zijn corps was populair en groeide razendsnel. Het heeft deelgenomen aan de tiendaagse veldtocht tegen de opstandelingen en boekte zelfs enig succes in een veldslag bij Leuven. Enkele rekwisieten die aan dit corps herinneren werden in de collectie van de Oudheidkamer Tiel opgenomen. Helaas ging dit alles tijdens de beschietingen van de stad op het eind van de Tweede wereldoorlog verloren.
Alle inzet van de Tielse baron Chassé en de Vrijwillige Jagers van Van Dam ten spijt, het heeft niet mogen helpen. De slag werd verloren en vele militairen werden in gevangenschap naar Frankrijk afgevoerd. In mei 1833 keerden zij, na het sluiten van de wapenstilstand, weer terug naar hun vaderland.